Cor Euser

Author: Cor Euser

  • Dick Freebird en Cor Euser in de top bij Dutch GT4 tijdens Masters in Zandvoort

    Dick Freebird en Cor Euser zijn vaste bezoekers van het Dutch GT4-podium aan het worden. Het is dat een lekke band gisteren roet in het eten gooide tijdens de hoofdrace van het Masters of F3-weekend in Zandvoort. Anders had het snelle Lotus Evora-duo na alle drie heats met de champagne mogen spuiten. ,,We waren de meest constante Dutch GT4-equipe van de Masters’’, stelde Freebird tevreden. ,,Al hadden we zondag voor 46.500 toeschouwers nog heel graag op het ereschavot gestaan. Dan was het helemaal super geweest.’’

    Freebird en Euser zaten er vanaf het eerste Masters-moment meesterlijk bij. ,,Tijdens de vrije trainingen raceten we al in de topdrie, waarna ook de kwalificaties prima verliepen. Zowel Cor als ik wist een 2de startpositie op de grid te veroveren’’, zag Freebird.

    Bijna poles
    Daar had zelfs nog meer ingezeten. ,,De kwalificatie ging uitermate goed, waarna ik in de slotfase aanzette om alsnog voor de pole te gaan. Maar een langzamere rijder voor me, die de blauwe vlaggen van de marshals negeerde, zat me helaas dwars’’, baalde de immer voluit gaande Euser. Freebird over zijn bijna pole: ,,We letten als team erg goed op. We hadden gezien dat er snel een buitje aan zou komen, dus gingen we bij aanvang van de kwalificatie snel naar buiten. Terwijl vele concurrenten aan het wachten waren, waren wij goed wakker en klokten snel een rondetijd. Daarna begon het inderdaad te spetteren en stonden wij bovenaan. Het is dat Jeroen Bleekemolen in de allerlaatste seconde nog ietsje harder ging, anders was het P1 geworden’’, aldus Freebird.

    ‘Niet slecht, maar winnen is beter’
    In de eerste individuele heat kwam Euser prima voor de dag. Achter kampioenschapsleider Ricardo van der Ende snelde de routinier naar plek 2. Een echte racer als Cor Euser noemde zijn klassering na afloop ‘niet slecht, maar eerste is natuurlijk beter’. ,,De Lotus Evora loopt steeds beter. Daar ben ik zeker tevreden over”, zo legde hij uit. ,,Omdat ik vlak na de start in de Tarzanbocht terrein verloor en vanaf P5 moest terugkomen, verloor ik teveel tijd op de koploper. Zeker een Dennis Retera zit heel verdedigend te rijden. Daardoor wist Ricardo snel weg te lopen. Ik kon in de slotfase heerlijk pushen en kwam dichterbij. Ik vond het overigens niet nodig dat in de slotfase de safetycar de baan op kwam. Ik vond de gespinde auto van Wim van Genderen niet gevaarlijk in de weg staan. Maar goed, of ik zonder safetycar alsnog Van der Ende zou hebben ingehaald, is maar de vraag.”

    Kampioen verslagen
    Op zaterdag leek Dick Freebird zelfs even op weg naar een daverende stunt. Bij de start profiteerde hij optimaal van een zeldzaam schakelfoutje van topcoureur en polesitter Jeroen Bleekemolen. ,,Wij hebben geen handbak, maar schakelflippers aan het stuur. Dat is super om mee te schakelen, dus ik kon rap aan Jeroen voorbij. De omstandigheden waren heel verraderlijk, dus het was oppassen. Ik deed in de openingsronde echter iets te voorzichtig, waarna Bleekemolen me voorbij kwam. Ik kon echter prima aanhaken bij hem, waardoor we mooi wegreden bij de rest. Dat er in de slotfase nog een safetycarsituatie kwam omdat een Porsche was gespind, maakte niet uit. Hoewel de concurrentie daardoor dichterbij kwam, wist ik de op plek 3 rijdende regerend kampioen Phil Bastiaans relatief makkelijk achter me te houden. Ik had nog goede banden, daardoor veel grip en kon achter Bleekemolen een mooie 2de plaats pakken. Deze podiumplek is eens te meer de bevestiging dat we goed bezig zijn.’’

    Superrace niet beloond
    De zeer zonnige zondag in Zandvoort met volle tribunes en duintoppen zorgde voor een fraaie ambiance voor de 50 minuten durende hoofdrace. Voor de ogen van 46.500 aandachtige toeschouwers maakten Freebird en Euser er wederom een fraaie show van. ,,Na 3, 4 rondjes waren de bandjes goed op temperatuur. Zo kon ik vanaf plek 2 mooi richting koploper Duncan Huisman kruipen. Uiteindelijk wist ik deze topcoureur te verschalken en zo de leiding te nemen’’, zag Freebird. ,,Even later was het tijd voor de verplichte pitstop, inclusief rijderswissel. Helaas kwamen we toen net achter de in Huismans BMW gestapte Ricardo van der Ende terecht. Vervolgens wist Cor de Evora prima op P2 te houden en lagen we riant voor op de nummer 3. Maar helaas overkwam ons twee rondjes voor de finish iets dat ons dit seizoen al twee keer eerder was overkomen op Zandvoort: een lekke linkerachterband. In totaal is het zelfs al de vierde plofband van het jaar. Ongelooflijk! De motor zit bij ons achter in de auto en blijkbaar zorgt dat voor teveel druk op de achterbanden, waardoor telkens het rubber uit elkaar knalt. Dit is echt zonde, want we waren op weg naar onze derde tweede plaats van Masters-weekeinde. Daarmee waren we de meest constante Dutch GT4-equipe geweest. We hebben het rubberprobleem al diverse keren met de bandenleverancier besproken. Hopelijk komt er een oplossing, want we komen later dit jaar nog terug op Zandvoort.’’

    Kalender
    Freebird en Euser komen volgende maand eerst in actie op een andere track. Tijdens de ADAC GT Masters, 17 en 18 september op het TT-circuit van Assen, staan er drie heats van het gecombineerde Dutch en Europees GT4 kampioenschap op het programma.

  • Cor Euser en Dick Freebird laten zich weer goed zien tijdens de GT4-races van Zolder

    Een week na het eerste GT4-podium van Dick Freebird en Cor Euser, wist het rappe duo hun Lotus Evora afgelopen weekend op het circuit van Zolder wederom meermaals naar het ereschavot te sturen. ,,Over ons rijden ben ik content. Maar over de wijze waarop de organisatie de mooie GT4 om zeep dreigt te helpen, ben ik helaas minder happy’’, stelde Euser. ,,Mijn podiumplek smaakt zeker naar meer’’, aldus Freebird.

    Voor Cor Euser was het een bijzonder druk weekeinde. Want naast zijn verplichtingen in de Dutch en Europese GT4, reed de 54-jarige routinier ook nog twee lange races in de Dutch Supercar Challenge. Euser wist het gaspedaal in beide klasses uitstekend in te trappen. Want naast een zege en een tweede plaats met zijn Marcos LM 600 in de Supercars, racete hij in de GT4 ook met de Lotus Evora de nodige bokalen bij elkaar.

    Ondersteuning Lotus
    Voor de GT4-races op Zolder kregen Euser en Freebird technische ondersteuning van de Engelse Lotus-fabriek. Dat de hulp van deze slimme handen geen overbodige luxe was, bleek op de vrijdag. ,,De mannen van Lotus zijn driekwart dag bezig geweest om een probleem met de remmen op te lossen’’, zag Freebird. ,,Nadat de remcilinder was vervangen, bleek het euvel gelukkig opgelost. En konden we zaterdag vol voor de kwalificatie gaan.’’

    Drie bekers
    Cor Euser nam de ‘kwalli’ voor de eerste individuele GT4-heat voor zijn rekening. Hij deed dat prima. Met een 3de trainingstijd veroverde hij een mooie uitgangspositie voor race 1. ,,Door kampioen Phil Bastiaans te passeren lag ik zelfs even 2de, totdat Stephano D’Aste – eveneens rijdend met een Lotus Evora – zo snel kwam opzetten, dat hij me voorbij ging. Ik probeerde bij de Italiaan aan te haken, maar dat lukte niet helemaal. Niettemin was het een prima wedstrijd. Met een 3de plaats in de Europese GT4, een 2de stek in de Dutch GT4 en tevens een 1ste plek bij de Nederlandse Legends, kreeg ik liefst drie bekers in mijn handen geduwd’’, aldus Euser.

    Opmars Freebird
    Dick Freebird nam de tweede individuele wedstrijd voor zijn rekening. Omdat hij vanwege het nodige ophoudende verkeer wat ongelukkig was tijdens de kwalificatie, had de Rosmalenaar er in de race goed het oog in. ,,Ik begon op plek 8, maar kwam na één rondje al door als de nummer 6’’, zag Freebird tot zijn genoegen. ,,Nadat ik ook nog Simon Knap was gepasseerd, wist ik langzaam maar zeker Dennis Retera binnen te hengelen. Bij de eerste linker bocht kon ik hem netjes passeren. Ik was vervolgens nog wel iets sneller dan Duncan Huisman die voor me reed, maar die bleek voor de resterende racetijd iets te ver weg. Maar met een 4de plek in de Europese GT4 en zelfs een podiumplek, 3de, voor het Nederlandse kampioenschap, kan ik niettemin tevreden zijn.’’

    Hoofdrace
    Op zondag stond de 50 minuten durende hoofdrace, inclusief verplichte pitstop, op het programma. Freebird nam de eerste stint voor zijn rekening. Vertrekkend vanaf P7 schoot Freebird al snel door naar stek 5. ,,Vervolgens kwam ik achter de BMW van Simon Knap terecht. Daar ontspon zich een mooi gevecht. Ik had de hele tijd iets meer tractie, maar hij kon steeds iets later remmen. We maakten er een mooie, faire strijd van, waarbij ik Simon net niet wist te verschalken. Dus gaf ik op plek 5 het stuur over aan Cor’’, vertelde Freebird. Hoewel Euser aan de Porsche van Jan Lammers voorbij wist te gaan, zag hij in zijn achteruitkijkspiegels met een raketsnelheid Jeroen Bleekemolen aan komen. ,,Hoewel Jeroen een erg goede coureur is, reed zijn Corvette wel heel rap. Die auto was per rondje 2 à 3 seconden sneller dan de rest van het veld. Dat is in een multimerkenkampioenschap een te groot verschil. Ik vind het te triest dat de organisatie dit toelaat en die auto enorm bevooroordeeld ten opzichte van de rest van het veld. Ik ben niet de enige die hier grote moeite mee heeft. Het is jammer dat de organisatie zo handelt, want ik denk dat er in de toekomst meer rijders gaan afhaken. Dat is zonde, want de GT4 is een mooi kampioenschap waar we met z’n allen zuinig op moeten zijn’’, sprak Euser, die tevens baalde dat een flinke dreun van Bleekemolen tijdens een inhaalactie onbestraft bleef door de wedstrijdleiding. ,,Hij ramde ‘m zo in de zijkant van de Evora, waardoor we 4 à 5.000 euro schade hebben. Zo’n actie behoort 30 seconden straf of een drivethroughpenalty op te leveren. Onbegrijpelijk dat dit hier niet is gebeurd.’’

    ‘Al met al content’
    Euser en Freebird eindigden de hoofdrace uiteindelijk als 5de in de Dutch GT4 en als 4de in de Europese uitslag. Ondanks de irritatie die de organisatie en de wedstrijdleiding opriepen, stelde Euser ‘al met al content’ te zijn over zijn weekendje Zolder. ,,We geven Dick Freebird de tijd zich te ontwikkelen en hij doet het prima. Ik zie hem ver gaan komen. We gaan de komende races zeker weer voorin meestrijden’’, aldus Euser. ,,Al ga ik de organisatie binnenkort nog een mail sturen. De Corvette is door alle anderen op dit moment gewoon niet bij te houden. Die auto hoort niet thuis in het GT4, maar in de GT-klasse van de Dutch Supercars. En er wordt momenteel niks aan gedaan. Dat kan niet.’’

    Kalender
    Freebird en Euser hebben nu even pauze. Pas over vier weken komt het duo weer gezamenlijk in actie. Tijdens het traditioneel goed bezochte Masters of F3-weekeinde zullen zij hun GT4-overall weer uit de kast trekken. Op Circuit Park Zandvoort worden dan weer drie manches verreden. Deze tellen dit keer alleen mee voor het Nederlands GT4-kampioenschap.

     

  • Dick Freebird en Cor Euser tonen ondanks tegenslag hun snelheid tijdens Paasraces

    Het debuut van de fraaie Lotus Evora van Dick Freebird en Cor Euser in het Dutch en Europese GT4 Championship is afgelopen weekend niet onopgemerkt voorbij
    gegaan. Naast flink wat materiële en technische problemen, toonde de prachtige sportwagen tijdens de Paasraces van Zandvoort tevens zijn snelheid en potentie. ,,Ik heb een goede keuze
    gemaakt om deze Lotus aan te schaffen’’, zegt Euser. ,,Het is een heel fijne en strak rijdende auto. Bovendien hebben we tijdens de paasdagen veel geleerd’’, voegt Freebird toe.

    Toen Dick Freebird een kwart eeuw geleden geboren werd, had Cor Euser zijn eerste lustrum als autocoureur reeds gevierd. De inmiddels 25-jarige rijder uit Rosmalen hoopt dit seizoen dan
    ook veel gebruik te kunnen maken van de enorme ervaring waarover Euser beschikt. ,,Cor heeft benzine in zijn bloed. Ik ga veel van hem leren’’, stelt de Brabander.

    Pech

    Tijdens de paasdagen was de leercurve ook van invloed op het racen met de Lotus Evora. Want pas één dag voordat er afgelopen vrijdag op Circuit Park Zandvoort gekwalificeerd werd voor de
    Paasraces, kreeg het rijdersduo de beschikking over de fraaie groengele bolide. Bij het uitladen van de auto ging het overigens gelijk mis. Dat een monteur met zijn hand tussen een velg en de
    remplaat kwam en daarbij onfortuinlijk een vinger brak, was de voorbode dat er gedurende het openingsweekend van het GT4-seizoen meer pech zou volgen.

    Kwalificatie

    Dick Freebird nam vrijdagmiddag de eerste kwalificatie voor de eerste individuele weekendrace voor zijn rekening. ,,Ik had al met al slechts zes gereden rondjes Zandvoort in de Lotusbenen.
    Bovendien hadden de historische raceauto’s, die voor ons op de baan hadden gereden, flink veel vuiligheid op de baan gelegd, dus de omstandigheden waren niet perfect. Omdat de ‘kwalli’
    vanwege een code rood ook nog even stil lag en ik helaas geen vrije kwalificatieronde kreeg, kon ik niet het maximale resultaat neerzetten. Ondanks dat kwam ik tot de 9de stek, hetgeen onder
    een allesbehalve ideale situatie niet eens slecht is.’’ Cor Euser nam vervolgens de Lotus over en startte de officiële tijdtraining voor zijn individuele wedstrijd. Met een rapste omloop van 1.48,413
    wist de routinier – ondanks in de weg rijdende tegenstanders – nog anderhalve seconde van Freebirds chrono af te knabbelen, goed voor een 7de plek op zijn grid.

    Als de brandweer
    Freebird, die zich dit jaar wederom verzekerd heeft van de steun van hoofdsponsor Jumbo en Theo Eggens, kende zaterdag tijdens zijn manche een uitstekend begin. De Lotus Evora ging
    tijdens de rollende start als de brandweer, dus kon de Brabander een mooie slag slaan. Bij de eerste bocht had hij zijn 360 paardenkrachten tellende voiture reeds naar plek 5 gestuurd. ,,Ik
    had een superstart’’, zag Freebird tot zijn tevredenheid. ,,Ik zat in de Tarzan echter op het vuile gedeelte van de baan en glibberde wat. Bij het uitaccelereren raakte ik een beetje in een drift en
    ging de Lotus helaas de bandenstapels in. Na een paar honderd meter was de wedstrijd, die zo mooi begon, helaas al ten einde.’’

    Retourtje Engeland

    De beschadigde voorbumper en koplampen konden de monteurs direct repareren. De kapotte voorruitwas echter een ander verhaal. ,,Die hadden ze niet op voorraad’’, zag Freebird. ,,Ik heb vervolgens deCarglass gebeld. Die hebben veel ruiten van sportwagens klaarliggen, maar niet die van de relatief nieuweEvora. Dat was balen. Gelukkig hoefden we zondag niet te racen en had ik dus ruim een etmaal de tijdom naar de Lotus-fabriek in het Engelse Norwich te gaan. Ik ben zaterdagavond met een goede vriendvan Cor naar Calais gereden, alwaar we de boot naar Engeland hebben genomen. Nadat we in de fabriekeen voorruit en voor de zekerheid ook nog een reserve-exemplaar hadden gescoord, zijn we terug naarNederland vertrokken. Uiteindelijk waren we zondagavond 23.00 uur terug in Zandvoort, ruim op tijd voorde races van maandag’’, lacht Freebird over zijn onverwachte retourtje Engeland.

    Weer malheur

    Cor Euser hoopte op Tweede Paasdag te profiteren van het vele extra rijwerk van zijn partner. Maarhelaas voor de man die zijn 54ste verjaardag vierde, kreeg hij een onverwacht cadeautje. ,,Tijdens deopwarmronde had ik direct problemen. Bleek een aandrijfas kapot’’, baalde Euser, die van de monteurste horen kreeg dat ze dat auto-onderdeel ook niet in reserve hadden. ,,Gelukkig had ik nog een aandrijfasvan mijn Marcos tot mijn beschikking. Die as is echter twee centimeter langer dan die van in de Lotus. Detechnische jongens wisten echter goed te improviseren en hebben de as werkzaam in de auto gekregen.Daardoor konden we op maandagmiddag gelukkig nog wel de 50 minuten durende hoofdwedstrijd racen.’’

    Goede snelheid

    Voor de ogen van liefst 25.000 enthousiaste toeschouwers gaven de 23 deelnemende bolides een mooiehoofdshow weg. Cor Euser startte de 50 minuten durende heat met verplichte rijderswissel en deeddat uitstekend. De snelheid zat prima in de Lotus en dat deed het team goed. Euser stuurde zichzelfbehendig naar voren. ,,Vanaf beginpositie 8 kon ik al snel oprukken naar stek 5’’, zag Euser. ,,Toen Duncan Huisman rechtdoor schoot bij de Tarzanbocht, lag ik 4de. Aan het eind van mijn stint wist ik nogeen Aston Martin te verschalken en kon ik als 3de het stuur overgeven aan Dick’’, aldus Euser. Freebirdkon vervolgens lekker doorracen. ,,Op de baan lag echter veel rommel. Dat was niet goed voor deconditie van het rubber. In de voorlaatste ronde lag ik mooi 4de en ging helaas de linkerachterband kapot.Daardoor moest ik langzaam naar de pitstraat rijden en een nieuwe band halen. Dat kostte ons een rondjeachterstand. Zo vielen we helaas terug naar P16.’’

    Pluspunten

    Ondanks alle tegenslagen heeft het nieuwe raceduo ook de fraaie kanten van hun avontuur gezien. ,,Erzit absoluut veel potentie in de Lotus. Niet alleen hebben we dat gezien tijdens ons eigen rijden in dehoofdrace. Bovendien wist de Italiaan Stefano D’Aste met een zelfde type Evora twee van de drie GT4-races op Zandvoort te winnen. Hij en zijn team hebben echter al veel meer ervaring met die auto. Zehebben onder meer de 24 uur van Dubai gereden en nog meer lange afstandswedstrijden. Wij hebben nuonze eerste ervaring opgedaan. Over twee weken halen we onze nieuwe Lotus op in Norwich en kunnenwe daar tevens testen. Zo zullen we bij de volgende wedstrijden al weer een stuk verder zijn.’’

    Kalender

    Freebird en Euser komen in het eerste weekend van juni weer competitief in actie. Dan wordt er op hetEngelse Silverstone gereden om de Europese GT4. Een week later is Zandvoort wederom het strijdtoneel.Tijdens de traditionele Pinksterraces wordt de tweede ronde van het Nederlandse GT4 kampioenschapafgewerkt.

  • Videobeelden van Crash Dakar Truck 522

    Tijdens de special trok de MAN Truck een uur lang naar rechts tijdens het remmen.

    In het filmpje, wat door een local met een telefoon is gemaakt, is duidelijk te zien dat Cor totaal werd verrast doordat tijdens het aanraken van de rem de truck naar links in plaats van rechts trok en hierdoor de macht over het stuur verloor.
    Dergelijke gevolgen zijn onvoorspelbaar en niet op te lossen.

    Gelukkig kwamen we allemaal met de schrik vrij en hebben we na 3 uur onze weg alsnog kunnen vervolgen.

  • Ervaring van Dakar 2011

    Bij de aankomst van de keuringen van de auto’s begreep ik pas hoe enthousiast de Argentijnen zijn over de Dakar Rally, duizenden mensen langs de routes naar de Specials. Fantastisch!

    Dag 1

    Begon met een route die Peter Versluis voor zijn rekening nam, dit ging vrij goed weinig momenten mee gemaakt die Peter niet op kon lossen, het was wel langs hoge en smalle paadjes. Op het laatste stuk was het erg glad vanwege regen de dag ervoor, maar daar kon Peter goed mee omgaan en we finishte makkelijk in de top 20, de kop was eraf en de Dakar was nu echt begonnen .

    Dag 2

    We hebben deze dag opgesplitst. Ik zou de special stage voor mijn rekening nemen en Peter route tot aan de special. Onderweg merkte Peter al op dat de remmen verre van perfect waren en zei letterlijk “Ik ben blij dat jij de special moet rijden want de truck remt voor geen meter, hij trekt naar rechts als een gek”.

    De special stage ben ik begonnen met een truck die helaas verre van perfect was, maar ik wist al vrij snel met het remprobleem om te gaan doordat ik een soort gelijk problemen in mijn carrière al eens vaker ben tegen gekomen.

    Het ging eigenlijk allemaal best goed en ik begon te wennen dat de truck naar rechts trok, ik kon de auto in rechtse bochten remmen en daar kon ik snel aan wennen, ik kon wat trucks inhalen door goed navigatie werk van Pieter maar ik moest er ook een paar voorbij laten omdat die veel sneller waren .

    Na ongeveer 1 uur werd ik plots onder het remmen verrast doordat de truck niet naar rechts maar naar links trok waardoor het stuur uit mijn handen sloeg, en ik onder het remmen de macht over het stuur verloor waardoor we een wal naast de piste opschoot en de truck hierdoor een koprol maakte .

    Gelukkig kon Pieter het alarm aanzetten door zijn gordels los te maken om onze collega’s te waarschuwen, de piste was geblokkeerd het was één en al stof je zag geen hand voor ogen.
    We konden de truck gelukkig zonder kleerscheuren verlaten, maar toen we uit de truck waren stonden er al een aantal trucks vlak voor onze truck te wachten omdat het doorgang compleet versperd was.

    Er was wat paniek bij Pieter en Peter omdat ze dachten dat de truck onherstelbaar beschadigd was, maar nadat ik de truck geïnspecteerd had bleek er geen mechanische schade te zijn alleen beschadigingen aan de body zoals de achterbak. Dit was niet veel meer dan aluminium bekleding. De truck lag ongelukkig dwars in het pad waardoor er niemand langs kon maar gelukkig kon onze Russische collega’s met een KAMAZ ons het pad recht intrekken zodat er weer trucks langs konden . Een Japanner met een Hollandse collega (naam niet gezien, nog bedankt!) trokken ons weer rechtop de wielen. Jan Lammers was degene die het afmaakte door ons op een veilige plek te trekken.

    We hebben totaal 3 uur verloren met het vastzetten van de beschadigde achterbak en het repareren van 2 voorbanden. Daarna hebben we de vloeistoffen nog gecontroleerd en zijn weer gaan rijden met die bok.
    Direct bij de eerste bocht bleek hoe slecht de remmen waren, de auto trok zo hard naar links dat van redelijk doorrijden geen sprake was. Dit bevestigde dat het geen wonder was dat het stuur uit mijn handen geslagen was, gelukkig heb ik niet mijn duimen gebroken maar er alleen een vleeswond aan over gehouden waar ik overigens goed last van had.

    We hebben de laatste 200 km afgelegd in een slakke gang om maar niet weer hetzelfde mee te maken. De banden hebben we meerdere keren moeten oppompen omdat het banden opblaassysteem niet goed functioneerde. Het was een lange en zware dag maar gelukkig waren we 5 minuten voor het sluiten van de finish aanwezig. Daarna zo snel mogelijk naar de bivak waar een ongelukkige ploeg monteurs op ons stond te wachten. De monteurs sprongen er met zijn allen bovenop en begonnen de bak eraf te slopen en alles te controleren en onderdelen te vervangen wat nodig was .
    Bij het inspecteren van de remtrommels bleek dat rechtsvoor remvoering compleet vergruisd was en viel als poeder op de grond, dat bevestigde voor ons rem probleem daar begonnen was, en daardoor de rembalans van compleet rechts naar links versprongen was. De achter remmen waren in nieuw staat die hadden totaal niet gewerkt, achteraf bleek de remverdeler kapot te zijn. Eigenlijk zijn we alleen met voorremmen naar de finish gereden maar wel eerst met een rechts en daarna een links voorwiel dat remde .

    De teamleiding bleef mij maar zeggen dat ik te hard zou hebben gereden en wilde niks van een technisch probleem horen. Het bleek die dag ook dat Marcel van Vliet met zijn truck ook totaal geen remmen meer had aan de finish, maar daarover hebben we het wel als we weer in de werkplaats zijn .

    Dag 3

    Gelukkig was de truck op tijd klaar voor dag 3 de monteurs hebben een huzaren stukje werk laten zien door de truck weer in race trim klaar te maken, de truck was plots een cabrio geworden . Peter startte de special de truck ging als een speer hij wist zelfs de snelste tijd tot CP 1 te realiseren, helaas begon de versnellings bak kuren te vertonen maar Peter wist door wat gas terug te nemen toch door te kunnen rijden .
    We hadden nog wel een hachelijk moment toen we een afdaling in gingen en de remmen het niet meer hielden gelukkig wist Peter de truck met handen en voeten toch de bocht om te krijgen. De afgrond was diep!!!!
    Dat ging maar net goed en we hebben ter plekke afgesproken dat het eerste wat er moest gebeuren in de werkplaats in Best dat die F… remmen verbetert moeten worden KLAAR .

    Al met al ging Peter maar langzamer en voorzichtiger rijden en finishte we op de 18de plek.

    Dag 4

    Afgelopen nacht hebben de monteurs wederom een nacht door gesleuteld om de bak te wisselen wat een bikkels die jongens. Niets stopt die gasten om alles op tijd klaar te hebben. Vandaag was het weer mijn beurt en de truck remde redelijk goed en recht alleen op de bumps was de truck een struiterbak.
    Pieter had last met het navigeren door dat gestuiter en Peter had last van zijn lijf, hij wist zeker dat dit veroorzaakt werdt door verkeerd afgestelde schokbrekers. Hierop heb ik mijn snelheid aangepast en zijn zonder al te veel problemen naar de finish gereden en wederom P18 gehaald. Bij controle in de bivak door Peter vond hij een schokbrekerafstelling die dicht stond en geen goede vering kon geven. In de bivak heb Peter met Rob zijn cross kameraad een juiste afstelling gevonden .Eigenlijk was er neit veel werk aan de truck en de monteurs hebben voor de eerste keer in 3 dagen gelukkig een paar uur kunnen slapen.

    Dag 5

    Vandaag was Peter weer aan de beurt het ging super. Tot aan de duinen (CP 2 ) wisten we een 7e tijd neer te zetten, mede door goed navigatie werk van Pieter, we haalden zelfs Marcel van Vliet in die ook verdwaald was en die een waypoint niet kon vinden. Helaas ging de stuurpomp parten spelen waardoor het sturen zo zwaar was dat het voor Peter niet te doen was en de truck vast kwam te zitten. Peter heeft een locale jongen die met een 4×4 Suzuki op een duin stond te kijken gevraagd mee te rijden naar de bivak om een stuurbekrachtiger te halen, dat duurde 3 uur. Pieter en ik hebben de truck weer los gekregen en we zijn met kapotte stuurbekrachtiger nog 20 km door de duinen gereden in het donker tot 2 km voor de finish, net voor de hoge afdaling van 34 % over 1400 meter ik wilde het niet riskeren om naar beneden te rijden het was simpelweg te gevaarlijk. Peter kwam de stuurpomp brengen, en na 1 uur begonnen we aan de gevaarlijke afdaling, we werden hartelijk begroet door de organisatie die net zo blij waren als wij dat we aan de finish waren en melden ons dat het morgen nog zwaarder zal zijn, het inmiddels 3 uur s’nachts .

    Dag 6

    Mijn beurt weer we startte redelijk ver achterop 90ste of zo iets, het ging allemaal best goed tot we een fatale navigatie fout maakte en het verkeerde spoor volgden, helaas volgde we een pad maar we moesten eigenlijk links de berg op, voor we het wisten konden we niet meer terug, helaas na verwoede pogingen en met 150 km/h het pad terug op te komen was niet mogelijk. Kan je nagaan hoe steil zo’n pad afliep .
    We hebben besloten om weer bij de start te beginnen want bij CP 2 erop komen was ook geen optie . We hadden toen al 3 uur verloren. Ik had er een slecht gevoel over maar begon toch vanaf de startplaats, de ondergrond was door de voorgangers aan puin gereden en de duinen er was geen doorkomen meer aan. Na een paar keer vast gezeten te hebben ging de tussen as koppeling kapot toen we die aan het wisselen waren kwam de bezemtruck langs, die vroegen ons te tekenen voor afstand van aansprakelijkheid. Toen stonden we er ECHT alleen voor geen trucks en hulp achter ons maar we waren allen positief ingesteld dat we de finish gingen halen. Toen het donker werd rond 9 uur zijn we gestopt voor een algemene controle. Op de truck zag ik een open kist waar de luchtslangen en zandkussens om de truck mee op te tillen in de duinen als je vast zit. De scharnieren van het deurtje waren afgebroken waardoor we al onze hulpmiddelen zijn verloren. Na overleg hebben we besloten,mede omdat er niemand achter ons nog kon helpen, als we een lekke band zouden krijgen of vast kwamen te`staan, we besloten te stoppen en terug naar de bivak te gaan zonder de finish te halen, een wijs besluit.

    In de bivak werd het allemaal teveel voor de teamleiding en Peter en tranen rolden over de wangen. Aan de monteurs heeft het niet gelegen, die hebben dag en nacht gewerkt om alles aan het rollen te houden.

    Maar pech door een koprol met slechte remmen en de negatieve spiraal waar we dan in belanden is bijna niet te doorbreken. We hebben met zijn drieën alles geven maar pech is pech, maar we hebben ook geluk gehad dus we moeten niet zeuren, het had heel anders af kunnen lopen.

    Ik heb alle mensen in het team bedankt voor hun goede werk en ben met Pieter op het vliegveld gezet naar Peru waar we een connecting flight miste waardoor we nog een dag in Lima mochten blijven. Ik ben direct door gevlogen naar Dubai om mijn Marcos Team bij te staan en zijn daar 5de geworden in de klasse met Jan Versluis / Frank Nebig / Kurt Thiel/ en Trevor Knight in de BMW 120 d .

    Frans Echter is 5de geworden die heb met de overjarige MAN truck het beste gepresteerd in het team Marcel is 7de geworden ook een goede prestatie .

    Ik ben inmiddels alweer thuis en had gehoopt de Autodrop Rallyrijder van het Jaar award te winnen want ik stond nog eerste toen ik weg ging in Chili, maar Mirjan Pol heeft het gewonnen ik gun ze het van harte want zij heeft tenslotte de finish gehaald en ik niet maar wie weet volgend jaar .

    Ik wil alle sponsoren bedanken die ons door dik en dun gesteund hebben en we hopen dat we de volgende DAKAR weer op ze te kunnen rekenen .
    Ik wil ook het hele VeKa MAN Dakar Team bedanken voor de goede zorgen en hulp die we zo hard nodig hadden, hopelijk kunnen we volgend jaar het karwei afmaken, want dat moet ook!

    Ook wil ik Pieter, een super navigator en een gezellige man, en Peter bedanken voor de fijne tijd met z’n drieën in de truck, we hebben niet 1 keer een onvertogen woord gehad in de 6 dagen die we gereden hebben, en wisten dat we op elkaar konden rekenen: Dat was teamwork. BEDANKT JONGENS!!!

    Reageren op dit artikel kun je hier doen.

  • Dakar: Sterk spul

    De firma die het sterke spul van Fisherman Friends aanprijst, moet in de Dakar-rally zakken vol van die keelpastilles hebben uitgedeeld, want er worden wat traantjes weggepikt. Het is echter geen schande dat ‘mannen met ballen’ hun emoties even de vrije loop laten. Zo werd aan het beroemde Lac Rose waar vaak de finish van de Afrikaanse Dakar-rally lag, heel wat afgejankt. Maar daar plengden vooral vreugdetranen, nadat de monsterrit tot een goed einde was gebracht. De traantjes vallen echter ook vaak onderweg tijdens de slijtageslag voor mens en machine. Zoals ook het geval is in de huidige Dakar die een heus slagveld aanricht onder de deelnemers. Ook zijn diverse Nederlanders daarvan de dupe en vooral bij de truckers is het raak, of eigenlijk goed mis. Is het niet al in de eerste etappe dat de vlam in de pijp doofde, dan wel in de zesde en laatste etappe voor de rustdag in Arica, de meest noordelijk gelegen stad van Chili.

    Helaas heeft ook onze VEKA MAN-equipe Peter Versluis-Cor Euser-Pieter van Kruijsdijk de strijd moeten staken. Eenmaal aangekomen in het bivak na een martelgang door de uiterst grillige duinen die de Atacama-woestijn tot een onbegaanbaar gebied maakt, werd onmiddelijk naar de zakdoek gegrepen. Vanwege het sterke spul? Nee hoor, de warme tranen waren als balsem voor de ziel en de pijn van het voortijdig afbreken van de missie. Ook Peter deed zich niet stoerder voor dan wat in de reclame van Fisherman wordt geveisd. De natte ogen verrieden zijn teleurstelling en hij schaamde zich er niet voor. De opbeurende woorden van teamleiders Fred en Bert-Jan deden hem dan ook goed. “Ze zeiden dat ik de ballen heb om een Dakar te rijden. Dat heb ik als een compliment opgevat. Ik ga hem een keer uitrijden. Zo had ik me dat ook voorgesteld, al zou het rennend moeten zijn. Ik heb diep respect gekregen voor al die mensen die aan Dakar meedoen. Of ze er nu nog inzitten of niet. Ik hoop dat ze dat ook over mij kunnen zeggen”.

    En dat respect is er zeker, nadat de equipe met de VEKA MAN nummer 522 heel wat voor zijn kiezen heeft gehad. Uiteindelijk werd de moeilijkste maar enig juiste beslissing genomen. Gebleken was dat de klep van de kist waar de luchtslangen en luchtzakken zaten voor het geval je vast rijdt in de duinen, verdwenen was. Het bleek de nekslag te zijn. De gehele inhoud was onderweg verloren en dus was ook de rally verloren. Zonder dat gereedschap zou het onbezonnen zijn geweest om de verraderlijke duinen aan te vallen, op weg naar rustpunt Arica. Een Mission Impossible derhalve. Het drietal besloot wijselijk te stoppen, een lokaal hotelletje op te zoeken en na wat nachtrust over de gewone weg naar het bivak te rijden. Een ervaring rijker, een illusie armer….

    “De klap krijg ik nog wel te verwerken. Wellicht over een paar weken. Nu heb ik vrede met deze beslissing die we gezamenlijk hebben genomen. Ik kan er goed mee omgaan, omdat ik vind dat we de juiste beslissing hebben genomen. Fouten maken hoort bij een Dakar, maar je moet ook je verstand laten werken. Ik hoop dat ik volgend jaar weer de kans van Peter krijg. Ik zal er mijn stinkende best voor doen”, reageerde navigator Pieter die een eerdere deceptie meemaakte. “In 2009 viel ik met een Bowler uit door een gebroken koppeling. Een dag voor de finish en ik kan je zeggen dat dat pijn doet”.

    Ook Peter verwerkte de teleurstelling manmoedig, al bekende hij: “Het voelt als een dolk in mijn hart. Ik ben echt pissig, maar het verstand moet overheersen. Je leert van je fouten. Volgend jaar nemen we deze ervaring mee. Ik kom terug, want de Dakar heeft een enorme indruk op me gemaakt. Het is mooi om te racen en te autocrossen. Maar dat is voorspelbaar. Je kent de circuits en je concurrenten. Hier was alles nieuw voor me. Alles was indrukwekkend, de natuur, de paden, het circus. En voor wie ik speciaal respect voor heb, zijn de monteurs die allemaal keihard hebben gewerkt”.

    Cor en Pieter proberen nu zo vlot mogelijk een terugreis te regelen. Peter blijft bij het team om Franz en Marcel bij te staan zo hoog mogelijk te eindigen. Bovendien komen er nog gasten van het VEKA MAN with a mission-team over en daarvan is Peter de gastheer.

  • Einde Dakar 2011

    Vannacht heeft het noodlot dan toch toegeslagen. Omstreeks vier uur kwam het bericht dat nr 522 op weg was naar het bivak . Nadat ze hoopvol vertrokken waren, bleek na een paar uur dat Peter Versluis, Cor Euser en Pieter van Kruijsdijk hun rally niet gingen voortzetten. De oorzaak van hun uitvallen is op dit moment nog onbekend, maar dat de truck niet meer in het klassement meedoet is zeker. Hun uitvallen in ‘s werelds zwaarste rally is een feit. Helaas!

  • Nog even doorzetten

    Alweer een verschrikkelijk zware dag. De ware Dakar liet zijn gezicht zien. Teammanger Fred van Putten had ‘s morgens al gewaarschuwd dat vrijdag heftiger zou worden dan de donderdag ervoor. En die was al niet makkelijk. Franz Echter had van meet af aan vermogensproblemen, waardoor hij de aansluiting met de kop een beetje verloor. Na een dag ploeteren finishte hij uiteindelijk als zesde. Voldoende om nog steeds tot de toppers te behoren.

    Marcel van Vliet had de eer hoog te houden van beste Nederlander. Zijn nekproblemen waren nog steeds niet verdwenen, maar getuige zijn prestaties ging het beter dan de dag ervoor. Beheerst manouvreerde hij de VeKa MAN-truck door het mulle zand. Het trio Marcel van Vliet-Serge Bruynkens en Bernard der Kinderen maakt voortdurend een solide indruk. Ze kwamen niet vast te zitten in het zand en hun klasseringen bij de waypoints varieerden van zesde tot negende positie. Uiteindelijk wist Marcel de dag af te sluiten op de negende plaats. Morgen de rustdag, …. een goed moment voor Marcel om fysiek weer op krachten te komen.

    De derde VeKa truck met Peter Versluis en Cor Euser viel al na 25km stil met een lagerprobleem. Als volleerde monteurs repareerden ze het euvel zelf, staand, midden in de woestijn. Daarna volgde enige tijd overleg over hoe verder te gaan. Tot zes uur op zaterdagmiddag hebben ze de gelegenheid om binnen de tijdslimiet in het bivak aan te komen, dus werd er beslist om door te gaan rijden tot het donker wordt. Voldoende eten en drinken aan boord om de nacht en het erop volgende traject op zaterdag te gaan volbrengen. Zo langzamerhand heeft nr 522 alles meegemaakt wat je in een Dakar kan tegenkomen, doorzettingsvermogen kan de heren niet ontzegd worden!

    De dagoverwinning ging naar Alais Loprez met de Tatra. Een historische overwinning, want na 24 achtereenvolgende overwinningen voor Kamaz, werden ze nu toch een keer verslagen door Tatra.

  • Monteurs maken overuren

    Gisteren verliep de hele dag verliep voortreffelijk, schommelend rondom de 12e en 14e positie bij doorkomst bij de controlepunten. Soms zelfs een 8e plaats! Tijdens het laatste stukje naar de finish ging de stuurinrichting echter kapot en stond de truck stil. Gestrand in het zicht van de haven, op acht kilometer van de eindstreep. Vanaf de heuvel kunnen ze het bivak in de verte zien. Gelukkig hebben we het euvel kunnen verhelpen en waren we binnen de normtijd binnen het bivak.

    Monteurs

    De monteurs van het VeKa MAN team hebben weer overuren gemaakt. De hele nacht hebben ze doorgewerkt om truck nummer 522 weer gangbaar te krijgen. Diep in de nacht kwam de auto van Peter Versluis-Cor Euser-Pieter van Kruijsdijk aan in het bivak en daar begonnen de mannen onmiddelijk te sleutelen. De problemen met de stuurinrichting en stuurpomp krijgen ze opgelost en de truck blijft in de race! Vanwege alle perikelen hebben de monteurs een chronisch slaaptekort, er wordt heel veel gevergd van alle betrokkenen. Nog een dag rijden en dan volgt de welverdiende rustdag in Arica. De proef op vrijdag naar Arica wordt echter nog zwaarder dan de dag ervoor. Dat belooft nog wat.

    Marcel van Vliet omschrijft deze Dakar als zijn zwaarste uit zijn loopbaan. De MAN truck is megasnel en betrouwbaar, maar zijn nekproblemen doen hem geen goed. In het algemeen klassement staat hij nog altijd op de negende plaats. Ook bij hem is doorgaan het motto!

  • Negentiende tijd na proef in Chili

    De Dakar-karavaan is in Chili beland en dat heeft voor het VEKA MAN with a mission-team meteen succes gebracht. Franz Echter zette op de 207 kilometer lange klassementsproef nabij etappeplaats Calama een vierde tijd neer met de MAN 507. Hij klom daarmee naar eenzelfde positie in het algemeen klassement op.

    Marcel van Vliet, Serge Bruynkens en Bernard der Kinderen gingen op een elfde tijd af, maar zij moesten juist iets terrein prijs geven in het algemeen klassement. De VEKA MAN-equipe 503 staat nu tiende. In de voorgaande etappe had de nek van Marcel een fikse opduvel gekregen toen op de truck op een proef een harde klap maakte. Hij ondervond daarvan een dag later nog steeds de gevolgen. Daarom heeft hij met een ‘gematigd tempo’ de proef gereden. “Ik baal daarvan, want de auto doet het hartstikke goed. Ik heb echter duidelijk wat last van mijn nek. Al vanaf het eerste moment in de proef voelde ik het”, zei Marcel.

    Cor Euser die de truck 522 op de proef bestuurde, terwijl Peter Versluis op de verbindingsroute achter het stuur zat, klokte een negentiende tijd. Door het eerdere ongeluk in de tweede etappe die de equipe met Peter en navigator Pieter van Kruijsdijk veel tijd kostte, staat het trio op de 26ste plek algemeen. Maar er heerste vooral de voldoening dat er “lekker gereden was”.
    De rit met passage over de Paso de Jama (4800 meter hoogte) werd gewonnen door Kamaz-coureur Vladimir Chagin.

  • Goed herstel in derde etappe

    In de derde etappe van Tucumán naar San Salvador – de laatste etappeplaats voordat de grens naar Chili wordt overgestoken – heeft het VEKA MAN with a mission team zijn tanden laten zien. Met Franz op een vijfde plaats en Marcel met een achtste tijd reden we dik in de top tien. Maar vooral chauffeur Peter, Cor en Pieter hebben van zich afgebeten. Na de enorme deceptie in de tweede etappe liet het trio zien van staal te zijn met een knappe inhaalrace naar de 23ste plek.
    De dagzege ging naar Vladimir Chagin met Kamaz, De marge met zijn naaste achtervolgers Loprais en Kabirov was ruim zes minuten.

  • Truck 522 vervolgt de rally

    Het monteursteam van het VeKa MAN With a Mission team had afgelopen nacht inderdaad een missie. Na veel sleutelen aan de MAN nummer 522 van Peter Versluis, Cor Euser en Pieter van Kruijsdijk zijn ze erin geslaagd om de truck weer in orde te krijgen, zodat er vandaag weer gestart kan worden. Een geweldige prestatie van het technische team! Ondanks Euser’s uitglijder van gisteren, blijft de MAN in de rally en kan er begonnen worden aan het omhoog klimmen in het klassement. Een zware opgave, maar niet onmogelijk. Na een paar dagen Dakar 2011 blijken de VeKa MAN trucks hun partij te kunnen meeblazen, waarvan de derde en zesde plaats op de proef van gisteren het bewijs zijn.

  • Macht over het stuur verloren

    De 2e etappe verliep voor Cor, Peter en Pieter minder voorspoedig. Op de proef verloor Cor door een probleem met de achterremmen de macht over het stuur. Nog voor een bocht kwam de truck op zijn kant te liggen. Met hulp van anderen, onder wie de GINAF-rijders Marcel Schoo en Jan Lammers, werd de VEKA MAN-vrachtwagen weer op zijn poten gezet. Het trio kon daarna zijn weg gelukkig vervolgen, maar de schade aan de truck was aanzienlijk. Pas om kwart voor een ‘s nachts bereikten zij het bivak in Tucumán.

    Cor, Peter en Pieter hadden zich een feestelijker ontvangst voorgesteld. Maar de mouwen werden door de monteurs opgestroopt. Tot in de ochtend werd doorgewerkt om de beschadigde truck weer oog- en rijbaar te maken. Het stuurhuis had een tik gekregen bij de crash en kreeg een servicebeurt. Ook een nieuwe voorruit werd ingezet. De analyse van de escapade luidde dat de elektronika (EBS-module) niet goed had gefungeerd ter waarschuwing dat de achterremmen niet thuis gaven. De truck heeft wel een gedaantewisseling ondergaan. De laadbak heeft dusdanig geleden dat die nagenoeg gehalveerd is.

    Vrolijk merkte teammanager Fred dan ook op: “Nu rijden we met de enige cabriolet-truck rond. Ook wel uniek”.

  • (Dakar)Virus heerst

    Ons team heeft niet alleen het Dakar-virus goed te pakken, maar ook het virus waarvoor je de dokter moet inschakelen. Gelukkig hebben we die aan boord met Dieter Thomas die zijn hele apotheek heeft meegenomen. Dat was geen overbodige luxe want gisteren stapte Marcel ziekjes uit zijn VEKA MAN. Meteen stapte hij op dokter Dieter af die hem wat pilletjes gaf, waarna Marcel bezit nam van de massagebank om in diepe slaap te vallen. Hoofdpijn en borsterig had hij de proef op de automatische piloot gereden, zoals hij vertelde. “Ik dacht op een gegeven moment dat ik moest overgeven tijdens het rijden”. bekende hij na aankomst in het bivak in Cordoba. “Maar met een paar uurtjes slapen komt het wel goed”, hield hij de moed er in.

    Een paar minuten arriveerde Franz en aan zijn stem te horen had hij het ook goed te pakken. Een dag eerder al ziekerig, stapte hij gisteren niet geheel fit in. Daarentegen was Bernard weer opgeknapt. nadat ook hij een virusje onder de ledenen had gehad. Dus dat was dan goed nieuws, zoals ook het feit dat alle VEKA MAN-equipes de dag ongeschonden waren doorgekomen. Dat konden een aantal teams niet zeggen op de dramatische ouverture van de rally. “Als je ziet wat er allemaal al naar huis kan, dan hebben we het goed gedaan”, stelde teammanager Fred tevreden vast. Met een zevende plaats voor Franz, een tiende voor Marcel en een negentiende plek in de stage voor Peter cs. kon iedereen leven op bijltjesdag.

  • Eerste Nederlandse uitvallers

    Op een verbindingsroute na de eerste echte Dakaretappe is de Nederlandse deelnemer Wuf van Ginkel door een ongeluk uit de rally.
    Deze Nederlandse troef in het vrachtwagenklassement over een stuk staal reed wat op de weg lag, ontplofte de band en kwam de truck via een vangrail op de linkerzij te liggen, die hierdoor zwaar beschadigde.
    De coureur en zijn bijrijders zijn ongedeerd , maar de Dakardroom voor 2011 is helaas voor hun, voorbij

    Het Nederlandse drama was nog compleet. Het was bijltjesdag in het oranje-kamp, want op de eerste klassementsproef van de rally crashte Hans Bekx en moest Gerard de Rooy op doktersadvies opgeven. Gerard maakte met zijn truck een verre sprong, maar hij kwam zo hard neer dat zijn rug bijna knakte. Vanwege de pijn kon hij niet verder.

    Het hele team van VeKa MAN With a Mission wenst Wuf van Ginkel, Gerard de Rooy en Hans Bekx en hun teams heel veel sterkte toe!!!