Blog

De Dakar-karavaan is in Chili beland en dat heeft voor het VEKA MAN with a mission-team meteen succes gebracht. Franz Echter zette op de 207 kilometer lange klassementsproef nabij etappeplaats Calama een vierde tijd neer met de MAN 507. Hij klom daarmee naar eenzelfde positie in het algemeen klassement op.

Marcel van Vliet, Serge Bruynkens en Bernard der Kinderen gingen op een elfde tijd af, maar zij moesten juist iets terrein prijs geven in het algemeen klassement. De VEKA MAN-equipe 503 staat nu tiende. In de voorgaande etappe had de nek van Marcel een fikse opduvel gekregen toen op de truck op een proef een harde klap maakte. Hij ondervond daarvan een dag later nog steeds de gevolgen. Daarom heeft hij met een ‘gematigd tempo’ de proef gereden. “Ik baal daarvan, want de auto doet het hartstikke goed. Ik heb echter duidelijk wat last van mijn nek. Al vanaf het eerste moment in de proef voelde ik het”, zei Marcel.

Cor Euser die de truck 522 op de proef bestuurde, terwijl Peter Versluis op de verbindingsroute achter het stuur zat, klokte een negentiende tijd. Door het eerdere ongeluk in de tweede etappe die de equipe met Peter en navigator Pieter van Kruijsdijk veel tijd kostte, staat het trio op de 26ste plek algemeen. Maar er heerste vooral de voldoening dat er “lekker gereden was”.
De rit met passage over de Paso de Jama (4800 meter hoogte) werd gewonnen door Kamaz-coureur Vladimir Chagin.

In de derde etappe van Tucumán naar San Salvador – de laatste etappeplaats voordat de grens naar Chili wordt overgestoken – heeft het VEKA MAN with a mission team zijn tanden laten zien. Met Franz op een vijfde plaats en Marcel met een achtste tijd reden we dik in de top tien. Maar vooral chauffeur Peter, Cor en Pieter hebben van zich afgebeten. Na de enorme deceptie in de tweede etappe liet het trio zien van staal te zijn met een knappe inhaalrace naar de 23ste plek.
De dagzege ging naar Vladimir Chagin met Kamaz, De marge met zijn naaste achtervolgers Loprais en Kabirov was ruim zes minuten.

Het monteursteam van het VeKa MAN With a Mission team had afgelopen nacht inderdaad een missie. Na veel sleutelen aan de MAN nummer 522 van Peter Versluis, Cor Euser en Pieter van Kruijsdijk zijn ze erin geslaagd om de truck weer in orde te krijgen, zodat er vandaag weer gestart kan worden. Een geweldige prestatie van het technische team! Ondanks Euser’s uitglijder van gisteren, blijft de MAN in de rally en kan er begonnen worden aan het omhoog klimmen in het klassement. Een zware opgave, maar niet onmogelijk. Na een paar dagen Dakar 2011 blijken de VeKa MAN trucks hun partij te kunnen meeblazen, waarvan de derde en zesde plaats op de proef van gisteren het bewijs zijn.

De 2e etappe verliep voor Cor, Peter en Pieter minder voorspoedig. Op de proef verloor Cor door een probleem met de achterremmen de macht over het stuur. Nog voor een bocht kwam de truck op zijn kant te liggen. Met hulp van anderen, onder wie de GINAF-rijders Marcel Schoo en Jan Lammers, werd de VEKA MAN-vrachtwagen weer op zijn poten gezet. Het trio kon daarna zijn weg gelukkig vervolgen, maar de schade aan de truck was aanzienlijk. Pas om kwart voor een ‘s nachts bereikten zij het bivak in Tucumán.

Cor, Peter en Pieter hadden zich een feestelijker ontvangst voorgesteld. Maar de mouwen werden door de monteurs opgestroopt. Tot in de ochtend werd doorgewerkt om de beschadigde truck weer oog- en rijbaar te maken. Het stuurhuis had een tik gekregen bij de crash en kreeg een servicebeurt. Ook een nieuwe voorruit werd ingezet. De analyse van de escapade luidde dat de elektronika (EBS-module) niet goed had gefungeerd ter waarschuwing dat de achterremmen niet thuis gaven. De truck heeft wel een gedaantewisseling ondergaan. De laadbak heeft dusdanig geleden dat die nagenoeg gehalveerd is.

Vrolijk merkte teammanager Fred dan ook op: “Nu rijden we met de enige cabriolet-truck rond. Ook wel uniek”.

Ons team heeft niet alleen het Dakar-virus goed te pakken, maar ook het virus waarvoor je de dokter moet inschakelen. Gelukkig hebben we die aan boord met Dieter Thomas die zijn hele apotheek heeft meegenomen. Dat was geen overbodige luxe want gisteren stapte Marcel ziekjes uit zijn VEKA MAN. Meteen stapte hij op dokter Dieter af die hem wat pilletjes gaf, waarna Marcel bezit nam van de massagebank om in diepe slaap te vallen. Hoofdpijn en borsterig had hij de proef op de automatische piloot gereden, zoals hij vertelde. “Ik dacht op een gegeven moment dat ik moest overgeven tijdens het rijden”. bekende hij na aankomst in het bivak in Cordoba. “Maar met een paar uurtjes slapen komt het wel goed”, hield hij de moed er in.

Een paar minuten arriveerde Franz en aan zijn stem te horen had hij het ook goed te pakken. Een dag eerder al ziekerig, stapte hij gisteren niet geheel fit in. Daarentegen was Bernard weer opgeknapt. nadat ook hij een virusje onder de ledenen had gehad. Dus dat was dan goed nieuws, zoals ook het feit dat alle VEKA MAN-equipes de dag ongeschonden waren doorgekomen. Dat konden een aantal teams niet zeggen op de dramatische ouverture van de rally. “Als je ziet wat er allemaal al naar huis kan, dan hebben we het goed gedaan”, stelde teammanager Fred tevreden vast. Met een zevende plaats voor Franz, een tiende voor Marcel en een negentiende plek in de stage voor Peter cs. kon iedereen leven op bijltjesdag.

Op een verbindingsroute na de eerste echte Dakaretappe is de Nederlandse deelnemer Wuf van Ginkel door een ongeluk uit de rally.
Deze Nederlandse troef in het vrachtwagenklassement over een stuk staal reed wat op de weg lag, ontplofte de band en kwam de truck via een vangrail op de linkerzij te liggen, die hierdoor zwaar beschadigde.
De coureur en zijn bijrijders zijn ongedeerd , maar de Dakardroom voor 2011 is helaas voor hun, voorbij

Het Nederlandse drama was nog compleet. Het was bijltjesdag in het oranje-kamp, want op de eerste klassementsproef van de rally crashte Hans Bekx en moest Gerard de Rooy op doktersadvies opgeven. Gerard maakte met zijn truck een verre sprong, maar hij kwam zo hard neer dat zijn rug bijna knakte. Vanwege de pijn kon hij niet verder.

Het hele team van VeKa MAN With a Mission wenst Wuf van Ginkel, Gerard de Rooy en Hans Bekx en hun teams heel veel sterkte toe!!!

Vanuit een heet Buenos Aires wenst het gehele team van VEKA MAN with a mission alle familieleden, vrienden, kennissen en relaties een heel gelukkig en vooral gezond nieuwjaar toe!

Wij hebben in ons hotel het oud en nieuw rustig doorgebracht en ingetogen gevierd, zoals dat heet. Uiteraard werd klokslag twaalf uur met champagne getoost op het nieuwe jaar dat voor ons hopelijk succesvol begint. Nog even werd er buiten op straat geknald met vuurwerk, maar daarna gingen we allen op tijd naar bed.

Geheel in de traditie van de Personal Dakar Argentina Chile, zoals de Dakar-rally officieel door organisator Amaury Sport Organisation wordt genoemd, is op 1 januari gestart. De eerste etappe voert naar Victoria over een afstand van 377 kilometer. De chronometer kon nog even worden opgeborgen, want er wordt niet voor een klassement gereden.

Voor onze drie race-equipes van het VEKA MAN with a mission-team is de rally dan toch eindelijk begonnen. Eerst was er om 10 uur ‘s ochtends nog de briefing in La Rural, waarin ons op het hart werd gedrukt vooral voorzichtig te zijn op de verbindingsroutes vanwege het vele publiek langs de weg. Ook op de Avenida 9 de Julio waar bij de obelisk het startpodium was, hadden zich weer tienduizenden racefans verzameld om alle deelnemers toe te juichen.

Ook op de startdag moesten we weer lang wachten. Marcel en zijn bemanning gingen pas 10 voor 7 ‘s avonds als eersten van ons drieën van start. Om 5 over 7 ging de laatste van onze trucks over het podium. De organisatie telde in totaal 407 voertuigen, verdeeld over 170 motorrijders, 30 quads, 140 auto’s en 67 vrachtwagens. Ten opzichte van vorig jaar was dat een toename van 35 voertuigen.

Morgen wacht ons de eerste klassementsproef in de tweede etappe naar Cordoba.

De sms-jes vanuit Nederland ratelden voortdurend op de laatste keuringsdag van de Dakar-rally, Alle fans van het VEKA MAN with a mission-team wensten de rijders, monteurs en begeleiders veel succes op hun missie in het verre en bloedhete Zuid-Amerika. De telefoon stond ook niet stil op het moment dat het hele team aan tafel zat voor hun laatste maaltijd – geen galgenmaaltijd, dat spreekt vanzelf – in het oude jaar. Wel was het een rare gewaarwording dat je familie, vrienden en kennissen de beste wensen overbrengt, terwijl het in Buenos Aires nog maar acht uur ‘s avonds is. Het is immers hier lokaal vier uur vroeger. De teamleden gingen nadien gedisciplineerd op tijd naar bed, want het nieuwe jaar begint voor hen al vroeg met de rijdersbriefing om 10 uur ‘s ochtends in het tentoonstellingscomplex La Rural.

Daar was het de gehele dag een komen en gaan van deelnemers. Een enkeling moest er nog een keer terugkomen om te voldoen aan bepaalde, technische voorwaarden. Bij een vijftiental vrachtwagens was bijvoorbeeld de rolkooi in de cabine niet volgens de reglementen. Het VEKA Man with a Mission-team echter kwam vlekkeloos door de keuring, zoals ook werd verwacht.

Nadat de trucks in het parc fermé waren opgesteld, kon even worden gerelaxed in het druk bezochte Dakar-dorp, waar het publiek alle resterende deelnemers kon bewonderen. En de Argentijnen keken hun ogen uit. Gepassioneerd, zoals wij het volk kennen van voetbalwedstrijden en races, kreeg elke deelnemer een klaterend applaus. Onze rijders gingen zich daarna verpozen bij de stand van Red Bull waar het energiedrankje rijkelijk voorradig was. Niet dat zij energie nodig hadden, want iedereen is uiterst gemotiveerd, maar in de heersende hitte moet je veel drinken en zoveel mogelijk zien te schuilen onder parasols. Dat daar wel gevormde Argentijnse schonen voorbij kwamen, was extra reden om het hoofd koel te houden. Voor de grap werd dan ook geroepen dat een van de vele rondlopende ‘Maxima’s’ zulke mooie wimpers heeft, want om steeds op andere lichaamsdelen te doelen, werd tenslotte wat eentonig. Kortom, we zijn in de stoere machowereld, de wereld waarin de boys zich van de kerels gaan scheiden. Dat hadden de VEKA-boys ook door en daarom reisden de meesten voortijdig af naar hun hotel El Conquistadores in het hartje van Buenos Aires.

Alleen navigator Serge Bruynkens bleef nog een tijdje achter. Niet omdat onze Belgische vriend de rest in de steek wilde laten, maar omdat hij even wilde ontspannen na een bedrijverige keuringsdag. “Je gaat ervan uit dat op zo’n dag alles soepel en volgens plan verloopt, maar het blijft spannend en inspannend. Daarom heb ik er behoefte aan om even te relaxen en met iedereen te praten. Tijdens de rally heb je daar amper tijd voor, want dan ben je alleen maar bezig met je eigen ding. Nu kan ik nog eens even kletsen met andere rallydeelnemers”, vertelde Serge die zich bijvoorbeeld onderhield met Enno Hortulanus die zijn opvolger is in het team van Johan Elfrink.

Ook Cor Bezemer kwam even bijpraten. Deze Belgische Nederlander gaat zijn achttiende Dakar tegemoet, maar de ouwe rot kon in Buenos Aires meteen aan de bak. Zijn MAN kwam niet geheel ongeschonden aan in Delta Dock. De portieren werden zwaar beschadigd afgeleverd en dus moest Cor nog flink repareren. Omdat ook nog eens bemanningslid Jan van der Vaet werd bestolen en daardoor al zijn officiële papieren kwijt was werd de hulp van het Belgisch consolaat ingeroepen om hem van paspoort en dergelijke te voorzien. Een valse start dus voor de merkgenoten van het VEKA Man with a mission-team dat niet alleen ‘happy’ het nieuwe jaar ingaat maar vanuit Buenos Aires ook alle thuisblijvers en fans ‘Happy New Year’ wenst!

De aanloop naar de ‘moeder aller rally’s’, zoals ‘Le Dakar’ inmiddels best wel mag worden genoemd, is voor de deelnemers meestal een kwelling. Zij staan te trappelen van ongeduld om het startpodium op te rijden, maar daarmee houdt Dakar-organisator ASO geen rekening. Voordat er gas gegeven kan worden, dient iedereen zich te onderwerpen aan de vereiste technische en administratieve handeiingen. Je merkt aan alle Dakaristen dat dit erbij hoort, maar het in de rij staan, wachten en hangen vindt niemand de ultieme uitdaging.

Hun geduld wordt op de proef gesteld en daarover konden teammanager Fred van Putten en zijn mannen meepraten vanaf het begin toen zij in Buenos Aires aankwamen. Toen zij de karavaan van het VEKA MAN with a mission-team wilden ophalen van Delta Dock, waar de gigantische oceaanstomer Grande Brasile alle 500 voertuigen naar toe had verscheept, dachten zij als eersten aan de beurt te zijn om weg te rijden, Half een dinsdagmiddag aanwezig, dus dik op tijd omdat om twee uur de autosleutels zouden worden uitgereikt. Pas om zeven uur ‘s avonds konden de drie racetrucks en assistentie-vrachtwagens worden gestationeerd op een groot universiteitsterrein, even buiten het stadscentrum. Het gaat nooit, zoals je gedacht of gewild had. Maar ook dat is Dakar.

De campus wordt gebruikt als serviceplek voor deelnemers in afwachting van scrutineering in het tentoonstellingscomplex La Rural dat als episch centrum van de Dakar-rally fungeert. De terugweg vanaf Delta Dock dat 180 kilometer buiten het centrum ligt, nam extra tijd in beslag omdat een vrachtwagen (geen deelnemer) in de fik was geraakt. Het veroorzaakte filevorming. Geduld is dan een schone zaak. Wachten is evenwel oersaai, of zoals de Duitse MAN-vrienden Franz Echter, Artur Klein, Detlef Ruf en dokter Dieter Thomas zouden zeggen ‘langweilig’.

Woensdagochtend echter stonden de gezichten opgewekter en dat had alles te maken met het verheugende feit dat het team nu eindelijk compleet is. Peter Versluis, Cor Euser en navigator Pieter van Kruijsdijk waren aangekomen en voegden zich als laatsten bij de groep. Allen togen meteen naar het servicepark waar het materiaal in carré-vorm een keurige plek had veroverd. Inderdaad veroverd, want wat zich er afspeelde was al een lichte afspiegeling van hoe het straks in de bivakken toegaat. Alle teams bakenden hun terrein met linten af. Dat was geen overbodige luxe. Hoewel het terrein best groot in oppervlakte was, kwamen er teams als het BMW X Raid binnenrijden met elf vrachtwagens en bijbehorende racewagens. “Het wordt steeds gekker”, lachte Fred, “Nu beginnen ze al op een serviceterrein met linten te werken. Het geeft wel aan hoe Dakar steeds groter aan het worden is”

“Zo Peter, nu zie je al vast hoe een bivak er uit ziet. Alleen is er nu geen stof”, sprak hij tot Peter, maar die was niet onder de indruk. “Ach, in de autocross zie je net zo’n groot rennerskwartier. Het enige verschil is dat je aan het materiaal ziet dat het hier een paar centen meer kost”. Met zijn teamgenoten Cor en Pieter nam het drietal nadien een kijkje bij de concurrentie, onder wie de Nederlandse collega’s van GINAF, De Rooy en Bekx. De begroeting was hartelijk. Dat verliep minder soepel bij de buren. Vlak naast het VEKA MAN-team was Kamaz gesitueerd. Daar was nog weinig actie te bekennen, behalve een bewaker die zich van zijn bedje oprichtte om ons te waarschuwen geen foto’s te maken van de trucks. “Die weet kennelijk nog niet dat de muur al een tijdje terug is gevallen. Wat een onzin”, schamperde Serge Bruynkens, de navigator van Marcel van Vliet die uiteraard wel kiekjes vastlegde. Je bent tenslotte een Belg in Hollandse dienst, toch?

Op het serviceterrein werden de racetrucks met de nummers 503, 507 en 522 nagelopen door de monteurs die zich waarlijk in het zweet werkte. Het is ook geen sinecure om in de Argentijnse hitte te werken. Aan temperaturen van boven de dertig graden Celsius moest dan ook wel even worden gewend. “Tsjonge, dit scheelt 35 graden met toen we uit Nederland vertrokken. Hoofd en voeten koel houden, dat moet je in deze hitte doen”, gaf Cor aan hoe hij met de plotselinge omslag dacht om te gaan. En vervolgens kleedde hij zich uit! Zijn vrouw Elly hoeft echter niet te schrikken. Niet alleen had Fred haar beloofd goed op hem te passen, maar de verkleedpartij had te maken met het passen van de teamkleding. Bert-Jan Richters zat als een echte modeverkoper (in de schaduw onder de laadklep) zijn waren aan te prijzen en uit te delen. Voor sommigen van het team viel een ‘S-je’ toch wat te krap uit. “Doe maar een ‘x-elletje’, dat zit toch beter”, klonk het dan, waarbij niet aan de indruk ontkomen kon worden dat er wel een paar kilootjes af konden. Dat nam niet weg dat er in een restaurantje bij het terrein een vette hamburger naar binnen werd gewerkt. Maar ach, straks in de rally gaan de pondjes er vanzelf af. Vrijdag is de keuring van de trucks. Fred verwacht een soepel verloop ervan want in het voortraject zijn al aan alle vereisten voldaan. Daarna ‘Geht’s Los’ om met Franz en zijn kornuiten te spreken. Maar niet eerder dan dat er gezamenlijk het oud en nieuw wordt gevierd. Met vuurwerk als hopelijk voorbode van een spetterend optreden in de rally.

RTL GP en Autodrop introduceren dit jaar de Rallyrijder van het Jaar-competitie om meer respect en aandacht te vragen voor alle Nederlandse Dakar helden.

Stemmen op mij is héél eenvoudig. Ga naar http://www.rtl.nl/sport/rtl_gp/dakar/autodrop-rally-rijders/, zoek op mijn naam en klik op het percentage waarna je stem direct is uitgebracht.

De voorbereiding van het VeKa-Dakar avontuur werd woensdagnacht afgerond met het transport van de voertuigen naar de haven van Le Havre. Donderdagochtend om twee uur reisde het konvooi af naar de Franse havenstad. Zo vlug ging het aanvankelijk niet, want er moest eerst nog even getankt worden. De stilte van de nacht rondom Eindhoven werd verstoord door een aantal door de straten rijdende MAN trucks, die hun weg zochten naar de dieselpomp. Een politieauto kwam zelfs poolshoogte nemen en escorteerde spontaan het imponerende konvooi naar het eerstvolgende pompstation langs de rijksweg. Een uurtje later waren alle trucks volgetankt, sommigen zelfs met 1600 liter aan boord.

Tot aan het moment van vertrek was er nog hard gewerkt. Sponsoren zeiden tot op het laatste moment hun steun toe, waardoor de stickerteams van Dockmarks en Letterop al dagenlang overuren draaiden om alle logo’s op de trucks te krijgen. En ook de kledingleverancier MW Racewear leverde nog een aantal jacks en overalls op de laatste avond aan, waardoor Rob Broekhuijsen toch nog om half twee uit Eindhoven tevreden kon wegrijden. Hectiek genoeg, want dan hebben we het nog niet gehad over alle voorbereidende werkzaamheden in de weken ervoor. Ondanks jarenlange ervaring blijft het spannend om iedere keer weer alle benodigde spullen ingepakt te hebben. Niets vergeten, als de boot eenmaal vertrokken is kan het niet meer mee…

Tijdens de nachtelijke tocht over de rijksweg kwamen bijna alle weersomstandigheden voorbij. Droog, regen, wind, hagel en sneeuw wisselden elkaar af, niet zo vreemd in deze tijd van het jaar. Calais was in het donker al snel bereikt, maar Le Havre ligt toch echt nog eens een heel stuk verderop. Het in konvooi rijden met de zes MAN trucks, de Volkswagen Touareg-servicewagen en de Mercedes taxi-bus verliep gedisciplineerd. Regelmatig ging het duimpje omhoog van medeweggebruikers, iedereen had zichtbaar plezier in het imponerende konvooi. Tijdens het rijden viel weer eens het enorme acceleratievermogen op van de wedstrijdwagens, want zo’n truck komt op asfalt toch echt heel wat sneller vooruit dan in het mulle zand.
Donderdagochtend omstreeks tien uur arriveerde de groep in Le Havre. Keurig op tijd voor de keuring. De medewerkers van de organisatie hadden er al een dag opzitten want woensdag was ook al gereserveerd voor de deelnemers. VeKa medeweker Henk Booij – die met zijn eigen team deelneemt – was op woensdag al aanwezig om zijn Desert Warrior te laten keuren. Om 400 voertuigen te onderwerpen aan een serieuze keuring is geen sinecure. Een klus die maar net geklaard kan worden in twee dagen. In een grote hal werden alle motoren, buggy’s, quads, auto’s en trucks verzameld en de ASO medewerkers renden van hot naar her. Ogenschijnlijk was het een beetje chaotisch, maar de heren wisten wel degelijk waar Abraham de mosterd vandaan haalt.

Gewoon een kwestie van iedereen snel helpen. Voor de VeKa trucks waren er geen problemen. Het technische team onder leiding van Bert Jan Richters had in de voorafgaande weken uitstekend werk verricht. Zichtbaar ontspannen werden alle lijstjes afgewerkt met de ASO-controleurs en konden de startnummers op alle voertuigen geplakt worden. Er was zelfs ruimte voor humor. Dat was niet bij ieder team het geval, want als je een beetje rondkeek zag je dat er links en rechts toch nog behoorlijk gesleuteld werd. Het verlangen om naar het warme Zuid Amerika af te reizen, groeide gedurende de dag. Al was het alleen maar vanwege de temperatuur, want het winterse weer bleef aanhouden. Net als ’s nachts regende en sneeuwde het en de enorme hal waar de keuring plaatsvond was één groot tochtgat. Het mocht de pret niet drukken, omstreeks half zes ’s middags konden de trucks naar de parkeerplaats rijden op de grote kade nabij het vrachtschip. Papieren en sleutels afgeven bij de balie, de organisatie zorgde er zelf voor dat alles aan boord kwam. Alles tip-top geregeld, maar als je zo intensief gewerkt hebt is het een beetje vreemd om je spullen zo maar af te geven. Niet getreurd, vanaf nieuwjaarsdag kan iedereen er weer volop mee aan de slag. Op naar Buenos Aires en op naar Dakar 2011!!!

Zaterdag 30 oktober betekende een geslaagde Pre Proloog voor het VeKa MAN with a mission-rally team. In een spannende finale reed Marcel van Vliet zijn VeKa-MAN naar een tweede snelste tijd van de dag. Een veelbelovend resultaat voor de Dakar rally in januari!

VeKa in dagfinale

De Pre Proloog op het Eurocircuit te Valkenswaard is traditiegetrouw de opwarmer voor de Nederlandse deelnemers aan de Dakar rally. Het traject te Valkenswaard is met zijn modder en korte heuvels totaal anders dan het ruige woestijnlandschap in Zuid Amerika. Maar het is de enige mogelijkheid voor vele Nederlanders om de Dakar deelnemers aan het werk te zien. Ongeveer dertienduizend bezoekers kwamen zaterdagochtend naar een regenachtig Eurocircuit. De regen maakt het alleen maar spectaculairder, maar je moet een echte liefhebber zijn om je gewapend met een paraplu naar het circuit te begeven. De trucks vormen vaak de grootste publiekstrekker en op de truck deelnemerslijst is Nederland na Frankrijk dan ook het beste vertegenwoordigd. ’s Middags kwamen de geliefde trucks in twee sessies vanaf half twee aan bod en maakte de nattigheid plaats voor een mooi najaarszonnetje. Men zag de onverwachte truckfinale tussen routinier Hans Bekx (DAF) en Marcel van Vliet (MAN). Het VeKa team liet daarmee zien tot de absolute toppers te behoren bij de trucks. In de eerste sessie omstreeks half twee verliep het voor Marcel van Vliet nog niet zo succesvol. Hij realiseerde een matige tijd, die achteraf niet representatief was voor zijn potentieel. Onder een schrale zon ging hij om vier uur ’s middags er nog eens stevig voor zitten en reed ineens een bloedsnelle rondetijd. Daarmee stond hij in de finale. Uiteindelijk was Hans Bekx in de finale nog iets sneller, maar dat mocht de pret niet drukken voor het gemotiveerde VeKa team.

Spectaculaire show

Behalve Marcel van Vliet presteerden ook de andere twee MAN’s goed. Routinier Franz Echter zette twee keer een snelle tijd, waarbij hij in zijn laatste sessie de truck bepaald niet spaarde. Het publiek genoot er van met volle teugen, want men zag de MAN meerdere keren op twee wielen door een bocht gaan. Acties waarop men vaak hoopt, maar die men niet vaak ziet. En ook Dakar debutant Peter Versluis wist de truck met vier wielen van de grond te krijgen en daarbij toch nog het materiaal te sparen. Zijn ervaring met autocross was duidelijk te herkennen in de manier waarop Versluis de MAN over de modderige ondergrond joeg. Teamgenoot Cor Euser liet een sessie later ook nog even zien dat Dakar aan hem besteed is, dus dat beloofd wat in januari.
Friends of VeKa

De Pre Proloog is vooral bedoeld als demonstratie voor het publiek. VeKa was in de paddock aanwezig met een keurig verzorgde hospitality unit waar de vele, vele genodigden verwelkomd werden door de rijders en teamleden. En iedereen kon de rally trucks van nabij bekijken, de in een rijtje van drie voor de tent waren opgesteld. De sfeer was erg ongedwongen en had een element van een dagje uit voor de Nederlandse Dakar liefhebber. En het was de eerste keer dat het complete VeKa-Dakar team bijeen was, tijdens de testsessie in Tunesië konden vooral alle monteurs er nog niet bij zijn. Eén ding werd gedurende de dag duidelijk: het enorme enthousiasme waarmee iedereen betrokken is bij het VeKa MAN with a mission-team! Teamleden zowel als genodigden. Achterop de trucks is zelfs een lijst van Friends of VeKa zichtbaar, die ieder een bijdrage hebben geleverd aan het team. In de weken voorafgaand aan de Pre Proloog werden ook een aantal grote sponsors bekend, die hun eigen logo op de rode MAN truck kregen. Dit leverde uiteindelijk een boeiend kleurenschema op, meerdere keren werd er langs de baan gehoord dat de VeKa trucks een hele frisse verschijning zijn in het startveld. En behalve fris ook nog snel; powerful! Kortom, een geslaagde presentatie van het VeKa MAN with a mission-team tijdens de Pre Proloog te Valkenswaard.

Om exact zes uur vertrekt Marcel van Vliet van het bivak voor zijn test ritten. Hoewel de heren hun best doen om niemand wakker te maken is een kwartiertje later vrijwel iedereen uit zijn slaapzak gekropen. Een ochtendgloren in de woestijn maak je tijdens je leven niet vaak mee, maar alle concentratie is gericht op het opvouwen van de tentjes. Met één speciale slag is de hele tent opgevouwen. Althans, zo hoort het…

De laatste volledige testdag is aangebroken, want ’s avonds vertrekken de eersten al weer richting het vliegveld van Tunis. En aangezien de weg van Douz naar Tunis niet zo’n supersonische snelweg is, zoals al eerder beschreven deze week, vertrekt ook de servicetruck inclusief de twee rally trucks om twee uur ’s nachts richting de haven van Tunis. Na weer vele routes door het mulle zand is er in de tweede helft van de middag toch nog tijd voor een evaluatie. Naast de technische zaken geeft iedereen ook zijn visie op de afgelopen testdagen. Alsvolgt:

Peter Versluis: “Er is veel vooruitgang geboekt ten opzichte van de eerste dag. De trucks liggen fantastisch op de weg en het team is helemaal top. Ik heb wel gezien dat het onmogelijk is om op dit niveau als eenling een Dakar te gaan rijden. Ik heb het team als een echte eenheid ervaren. Opvallend was dat de rust voortdurend bewaard bleef. Een teken van professionaliteit. We hebben veel tips gekregen van Marcel van Vliet en Franz Echter. Marcel rijdt wat behoudender, Franz gaat gewoon erg hard. Vandaag hebben we bewezen dat ons team ook in moeilijke situaties kan functioneren. We vertrokken vanmorgen met een kapotte schokbreker en we hebben desondanks vandaag heel veel kilometers gemaakt . Dit was dus rijden onder moeilijke omstandigheden, iets dat ook in de wedstrijd kan voorkomen. Ik kijk terug op heel geslaagde dagen!

Cor Euser: “Voor mij is de afgelopen dagen het bewijs geleverd dat het team er staat zoals het een paar jaar geleden eindigde. In mijn ogen heeft VeKa een geoliede machine overgenomen. Verder hebben we de balans gevonden tussen snelheid en veiligheid. We hebben met beleid gereden en we zijn toch snel over de proeven gegaan. Het schakelen en remmen hebben we nu onder de knie, dat klinkt een beetje simpel maar met een Dakar truck rijden is echt heel iets anders dan met een racewagen. Bijvoorbeeld het inschatten hoe hard je over een bult heen kunt is al een uitdaging op zichzelf.” Cor had overigens een slechte nacht in het bivak vanwege de kwinsels die op het dak van de servicetruck rondhuppelden. Wat een kwinsel is? Cor: ”Je denkt toch zeker niet dat ik m’n slaapzak uitga om te kijken wat een kwinsel is…. Ha, ha, ha!”

Pieter van Kruijsdijk: “Ik heb de Dakar één keer gereden als amateur, met een Bowler. Dit team is inderdaad wel even iets anders, iedereen is op elkaar ingespeeld. Ik vind het gewoon een eer om voor dit professionele team te mogen rijden. Die professionaliteit blijkt ook uit het aantal fout momenten. In mijn verleden spraken we van een “oeps-moment”, dan ging het maar net goed. Vandaag heb ik niet één “oeps-moment” meegemaakt en we hebben toch ècht stevig doorgereden! Er was heel veel rust in de auto, dat getuigt van professionaliteit! Vandaag hebben we bovendien stukken gezien die je in de originele Dakar niet ziet. Dat zegt ook iets over de gekozen trainingsroutes. Hier en daar leek het landschap zelfs op een sneeuwlandschap. … en de temperaturen, daar kunnen we goed tegen. We zijn gewend om tussen de veertig en vijftig graden in de wedstrijdauto te hebben, dus een dag als vandaag – die maatgevend is voor de Dakar – gaat prima. ”

Bert Jan Richters: “Ik hou van kort en krachtig: voor mij is alles boven verwachting! Vanwege de enorme dosis ervaring van alle betrokkenen heb ik er veel vertrouwen in.”

Fred van Putten: “Ik ben zeer tevreden! Iedere dag is er geleerd en opgepikt. Marcel van Vliet en Franz Echter zijn zeer ervaren Dakar-stuurmannen, Cor Euser en Peter Versluis hebben veel ervaring opgezogen. Voor mij is bewezen dat door hun ervaring als autocrosser, zij de juiste inschatting van de zanderige ondergrond maken. Het team zal er staan, alle mensen passen goed bij elkaar, we hebben geen solisten maar allemaal teamplayers in de groep.”

Serge Bruynkens: “Heel positief! Het was voor mij een verrassing dat ik gebeld werd door Bert Jan Richters, aangezien ik mijn deelname met een ander team had geannuleerd en helemaal niet zou rijden. Een aanbod om voor dit professionele team te rijden, was te mooi om waar te zijn. Afgelopen dagen is mijn idee van professionaliteit alleen maar bevestigd, ik heb veel gereden met Marcel en Bernard. We hebben veel details doorgesproken , want iedere rijder heeft zijn eigen wensen over de uitwisseling van de informatie. En we hebben elkaar goed leren kennen, ook niet onbelangrijk! Voor mij is het voor de eerste keer dat we met z’n drieën in de cabine zitten, voorheen deelde ik de auto altijd met één persoon. En Bernard gaat er nog voor zorgen dat mijn ideeën over de inrichting van de navigatieplaats worden uitgevoerd. Ik ben ervan overtuigd dat we een goed team vormen!”

Marcel van Vliet: “Het is mooi om met de MAN truck te rijden. Het is een ander concept dan wat ik gewend ben. Het oefen terrein is voor mij bekend en het is een mooi gebied om de truck uit te proberen. Alle Dakar elementen zijn aanwezig. Bovendien heeft Serge veel ervaring en Bernard ook. Bernard heeft zelfs een Dakar overwinning op zijn naam staan. Ik voel gewoon dat we met z’n drieën een sterke combinatie vormen. Wanneer ik Dakar gereden heb? In 2003, 2005, 2007, 2009, 2010. Mijn jongensdroom heb ik gerealiseerd, met een etappe overwinning op mijn naam en ik heb op het podium gestaan. Mission accomplished en nu weer een nieuwe missie, met een heel nieuw VeKa-MAN team. En de afgelopen dagen heb ik ervaren dat alles op orde is!”

Frank Deenen: “Het waren heel interessante dagen. Ik heb nog nooit een test meegemaakt. Het voordeel is dat je de mensen beter leert kennen omdat er meer tijd voor is. Je krijgt er meer teamgevoel van, de Dakar rally is hectisch en weinig tijd voor andere zaken. Ik ben bij de trucks betrokken sinds 2008 en mijn zorg vooraf was hoe we de trucks na de testdagen terug krijgen. Blijft het heel???? Gelukkig is dat goed gegaan en ik vind dat alle nieuwe mensen goed aansluiten bij de bestaande groep.”

Bernard der Kinderen: “Ik ben tevreden. Mijn grote angst vooraf was of er door onervarenheid geen grote schades zouden ontstaan. Dat is mij honderd procent meegevallen. Een testweek als deze is voor mij behoorlijk intensief. Men moet meerijden en naderhand repareren. Ik ben tenslotte eindverantwoordelijk voor de techniek en dat geeft druk. Met mijn technische collega’s Paul en Frank ging het perfect. We weten elkaar bijna blindelings te vinden. En alle rijders hebben met beleid gereden. Er moest tijdens deze dagen ook niet te veel gebeuren, zaterdag 30 oktober hebben we de pre proloog te Valkenswaard en 25 en 26 november moeten de trucks ingescheept worden in Le Havre. Daarvoor moeten al mijn lijstjes zijn afgewerkt…. en dat kan veel werk zijn!”

Paul Willems: “Ik ben meegeweest naar de vorige Dakar en naar de Transoriental rally, maar deze testdagen zijn nieuw voor mij. Het is een andere manier van werken dan tijdens de rally. Veel meer persoonlijk contact en er worden veel technische details uitgewisseld. De saamhorigheid wordt hierdoor veel groter!”

Artur Klein: “Ik ben aangenaam verrast dat Peter, Cor en Marcel zo snel de juiste insteek met de MAN trucks gevonden hadden. Alle drie hebben ze een zeer goed technisch gevoel voor de mogelijkheden van de rally trucks. Ze zijn in zeer korte tijd in het team geïntegreerd, ze communiceren goed en weten hun bevindingen met schakelen, koppel, remmen, vering enzovoorts voortdurend om zetten in verbeteringen. Ik zie veel toekomst aangezien deze rijders en de technici op dezelfde golflengte zitten.”

Detlef Ruf: ”Er is nog steeds veel werk te doen. Na de afgelopen dagen ben ik ervan overtuigd dat we goed samenwerken, het was een hele positieve start. Het potentieel is er om een uitstekend team te hebben.”

Franz Echter kon geen commentaar geven, aangezien hij woensdagochtend al vroeg naar Duitsland was teruggereisd. Tijdens een servicecontrole op late dinsdagavond op de parkeerplaats vlakbij het hotel, zei hij dat hij de afgelopen dagen een professioneel nieuw MAN team aan het werk had gezien dat met vertrouwen aan Dakar kan gaan deelnemen. De toekomst gaat het leren, de testdagen waren in ieder geval een bevestiging dat het ingeschatte potentieel daadwerkelijk aanwezig is. Kortom: de Dakar test in Tunesie was op alle fronten powerful!!!

Een lange dag in het testprogramma. Al om zes ‘s morgens vertrekt Marcel van Vliet voor zijn eerste rit van de dag. Het weer is inmiddels tropisch warm, zoals te verwachten in Tunesie. In de loop van de ochtend gaan ook de andere combinaties op pad. Eerst Cor Euser, daarna het team van Peter Versluis. Het testgebied is honderd procent woestijngebied met lange, lange trajecten.

Gezien de ervaring van de dag ervoor wordt er harder gereden, de rij- ervaring in de woestijn in combinatie met de voor bijna iedereen nieuwe MAN, neemt tenslotte toe. Het gebied waar gereden wordt ligt ongeveer honderd kilometer verwijderd van het hotel. Kilometers maken dus.

De sfeer is opperbest en er worden nog meer ervaringen uitgewisseld dan de dag ervoor omtrent rijeigenschappen van de truck, de wegen, hoe te handelen op lange trajecten enzovoorts. En iedereen is in afwachting van de ervaringen later op de dag, waarna iedereen een nachtje gaat kamperen in de woestijn. Want hoort er ook bij in de Dakar…

Om klokslag acht uur rijden de trucks weg van het hotel voor de eerste serieuze testritten in de woestijn. Het traject ligt een klein half uurtje rijden vanaf het hotel El Mouradi. De sfeer is ontspannen, maar iedereen is nu duidelijk gefocust op het rijden. Behalve voor Franz Echter is het de eerste keer dat de coureurs een MAN truck de sporen gaan geven in de woestijn. Er wordt gereden over een van tevoren vastgestelde route, met een keerpunt ergens ver weg in de woestijn.

Vanwege het landschap vervaagt het gevoel voor afstanden een beetje. Af en toe passeert er een Tunesier op een brommertje en ook een aantal andere 4×4 voertuigen rijden in colonne over de route. Ze zijn kennelijk ook aan het oefenen. En om de Dakar sfeer compleet te maken steekt er af en toe een verdwaalde kameel over. Aan zijn relaxte gelaatsuitdrukking te zien heeft het dier helemaal geen weet van het enorme rode pk geweld dat hem ieder moment om de oren kan rijden.

De hele dag wordt benut om zo veel mogelijk kilometers te rijden. Ervaring opdoen is het belangrijkste doel van deze testdagen en er worden al snel vorderingen gemaakt. Franz Echter en Marcel van Vliet hebben natuurlijk al jarenlange Dakar ervaring, maar Peter Versluis en Cor Euser gaan ook goed. Er worden veel details uitgewisseld en de rijdersgroep en hun navigatoren worden doordat ze veel van zitplaats en rally truck wisselen tot een eenheid gesmeed. Woensdag en donderdag zal er tussen de testritten ook nog een nachtje in een bivak in de woestijn worden doorgebracht, dat gaat de Dakar ervaring helemaal compleet maken.